Bison Range without many bisons

Zaterdag 16 juli

We zijn al weer vroeg wakker. We slapen in een geweldige lodge. Alleen de muren zijn een beetje dun. Snurkt je eigen lief niet meer, is het je buurman wel. 

Als we het hele ochtendritueel hebben afgewerkt, zijn we weer klaar voor een wandeling. We lopen de Rock Point Trail bij de Fischer Creek. En het woord zegt het eigenlijk al. Door het bos, waar we af en toe gebrom van een (denken we) beer horen, lopen we naar een punt van rotsen aan het geweldige Lake McDonald.

Was het 's morgens vroeg nog berekoud, van deze wandeling hebben we het weer behoorlijk warm gekregen.

Dan gaan we naar de photoshop. Dat is het enige punt waar in Glacier wireless internet is. Ik moet mijn credit card laten blokkeren. Via mijn iPad kom ik achter het telefoonnummer en mijn credit cardnummer. We bellen het nummer, maar ondanks het +31 is het nummer niet te bereiken. 

Ineens zijn daar mijn andere twee lievies aan het facetimen. Eerst verleden week Marsha en Edwin en nu Celeste en Leonard. We kunnen elkaar net gedag zeggen en een blik op onze troosteloze tuin in Zoetermeer werpen, of het tegoed van het wireless internet is op. Dan maar effe bellen naar huis. De twee schatten blokkeren mijn card nadat we de gegevens hebben uitgewisseld. De bevestiging daarvan ontvangen we per sms. Lang leve deze tijd.

We drinken in West Glacier nog een bakkie/chocolademelk met.... en heerlijke cheesecake en brownies en vertrekken dan richting Polson voor een bezoek aan de National Bison Range. Onderweg doen we nog even Safeway aan. We hebben inmiddels al eerder van een lieve cassiere van ongeveer 72 jaar een clubcard (lees bonuskaart) gekregen en de korting, vooral op de alcohol, loopt aardig op. We schaffen spullen aan voor een buffetje voor op onze kamer deze avond.       

En dan staan we ineens bij uncle Mc voor de deur voor een ijssie. En dan is het echt tijd voor een bezoek aan de Bison Range, waar er volgens de kaartverkoopster zeker wel zo'n 400 stuks van rondlopen. We rijden over de ongeplaveide weg (favoriet van Chris) door het prachtige park. 

Meteen al zien we twee prachtige exemplaren van deze imposante dieren.
Na een half uur zien we er nog twee, pal voor ons op de weg. En in de verte zien we er een paar een heuvel op lopen. De rest had zeker een groepsreis. We zagen meer herten dan bisons. Was het eerst nog lekker zonnig weer, bovenop de berg hadden we prachtig uitzicht op de bliksemschichten. De donkere wolken kwamen al snel naderbij en ja hoor. De eerste regendruppels
lieten zich al weer zien.

Na deze toch wel mooie tocht, werd het tijd ons hotel in Missoula op te zoeken. Super8, lekker makkelijk te vinden. En dat was ook zo. We waren de Highway nog niet af of daar was het hotel al. Snel naar binnen om in te checken. Tja en dan blijken er twee van deze hotels in town te zijn. We moesten dus toch nog effe 5 miles verder rijden.

Maar ook deze vonden we snel en toen zijn we snel het buffet in orde gaan maken. Inmiddels was het al 19.30 uur. En ondanks alle versnaperingen onderweg, begonnen onze maagjes toch alweer behoorlijk te knorren.
Tja, het was weer een memorabele dag. En dat zal de komende dagen zeker ook zo zijn, want we gaan naar Yogi Bear and Huckelberry Hound in Yellowstone. Ja daar verheugen we ons erg op.